MKH Pola-test methode

Bij een MKH-test (meting en korrektie volgens prof. Haase) worden uw ogen door middel van gepolariseerde glazen in een pasbril getest op binoculair en stereoscopisch zien. U krijgt verschillende beelden aangeboden waar uw ogen afzonderlijk op zullen reageren. Allereerst meten we voor beide ogen apart de juiste refractie waarden. Daarna volgt de POLA-test waarmee de samenwerking tussen beide ogen wordt gemeten.

Binoculair zien is het kijken met twee ogen. Als dit op de juiste manier ontwikkeld is, is er optimaal stereo (diepte) zien. Om dit te bereiken moeten beide ogen tegelijk exact naar hetzelfde punt kijken, zodat de zogenaamde corresponderende netvliescellen van het rechter- en het linkeroog tegelijkertijd belicht worden. Zelfs als hierin maar een kleine afwijking zit, kan er sprake zijn van een fixatie disparatie.

Als er sprake is van een fixatie disparatie, kijken de beide ogen dus niet tegelijk naar hetzelfde punt en is het stereo zien verminderd. Er is echter nog geen sprake van dubbelzien of scheelzien. Dit komt doordat het visuele systeem de mogelijkheid heeft om, tot op zekere hoogte, de beelden van beide ogen tot 1 geheel te versmelten. Het gebied waarbinnen dit nog net lukt heet het Panum-gebied.

De inspanning die ons visuele systeem moet leveren om bij fixatie disparatie de beelden van beide ogen tot 1 geheel te laten versmelten kan leiden tot asthenope klachten. Bij onderstaande klachten kan het zinvol zijn om een MKH test te laten uitvoeren.

• Moeite met lang lezen of ander dichtbij werk
• Moeite met snelle bewegingen
• Minder goed zien in de schemering ('s avonds autorijden)
• Nek- en schouderklachten
• Licht gevoeligheid
• Moeilijkheden met afstand inschatten
• Algemene vermoeidheid verschijnselen